WILK GRZYWIASTY
łac. Chrysocyon brachyurus ang. Maned Wolf
WYSTĘPOWANIE
- Ameryka Południowa – głównie Brazylia, Paragwaj i Boliwia
ŚRODOWISKO
- Pampasy – rozległe stepy porośnięte wysoką trawą
POŻYWIENIE
- Gryzonie, króliki, ptaki. Dietę uzupełnia o owoce sezonowe
CHARAKTERYSTYKA
- Brak dymorfizmu płciowego.
- Sierść dość długa, miękka, ruda. Czarna na nogach i karku. Puszysty ogon. Na szyi i karku charakterystyczna sztywna grzywa długości ok. 13 cm. Wnętrze małżowin usznych, podbrzusze, końcówka ogona - jasne.
- Przypomina nieco lisa z bardzo długimi kończynami.
- Kończyny przednie krótsze od tylnych.
- Długość ciała ok. 130 cm, wysokość w kłębie 75 – 91 cm, waga ok. 20 – 25 kg.
ZACHOWANIE
- Aktywny wieczorem i nocą. Dzień spędza drzemiąc w zaroślach, zwykle w tych samych miejscach.
- Poluje jak lis – podkrada się blisko do ofiary.
- Żyje w parach na terytorium o powierzchni 20 – 30 km2.
- Porusza się inochodem, przez co kołysze się na boki.
- Ciąża trwa ok. 65 dni. W 1 miocie rodzi się 1 – 5 szczeniąt. Dojrzałość płciową osiągają w wieku 1 roku.
WARTO WIEDZIEĆ
- Wyjątkowy gatunek:
- Największy przedstawiciel rodziny psowatych w Ameryce Południowej.
- Nie jest blisko spokrewniony z żadnym z pozostałych gatunków należących do tej rodziny.
- Jedyny przedstawiciel rodzaju Chrysocyon (pampasowiec).
- Niezbędnym składnikiem diety wilka grzywiastego jest tzw. wilcze jabłko, czyli lobeira z rodziny psiankowatych. Zawiera ono składniki zapobiegające nicieniowatemu zapaleniu nerek.
- Z uwagi na szczudlaste kończyny bywa nazywany lisojeleniem.
STATUS I OCHRONA
- Kategoria NT (Near threatened) na Czerwonej Liście IUCN – gatunek narażony na wyginięcie, wpisany do II załącznika CITES, objęty EEP.
- Liczebność populacji w naturze szacuje się na ok. 17 000 osobników. Główne zagrożenia wynikają z działalności człowieka – kurczenie się, fragmentacja i degradacja naturalnych siedlisk, choroby przenoszone przez zwierzęta domowe i prześladowania z powodu strat zwierząt gospodarskich i przekonań kulturowych.
|
