Wykaz gatunków « powrót

FOKA POSPOLITA

łac. Phoca vitulina                                       ang. Harbor Seal

WYSTĘPOWANIE

• Przybrzeżne wody półkuli północnej – od regionów umiarkowanych po polarne

ŚRODOWISKO

• Płytkie wody przybrzeżne, zatoki, skaliste wysepki, ujścia rzek

POŻYWIENIE

• Ryby – głównie śledzie i dorszowate, bezkręgowce

CHARAKTERYSTYKA

• Samice mniejsze od samców.
• Długość ciała samicy ok. 120 – 170 cm, samca ok. 140 – 190 cm, waga samicy 80 – 120 kg, samca 100 – 140 kg.
• Ubarwienie od jasnoszarego do ciemnobrązowego zwykle z ciemnymi plamkami. Krótki pysk tzw. „koci”, duże, blisko siebie osadzone oczy, charakterystyczne nozdrza w kształcie litery „V”.

ZACHOWANIE

• Występują częściej w stosunkowo zimnych wodach morskich, w których brakuje rocznej pokrywy lodowej, ale wykorzystuje lodowce pływowe jako schronienie, miejsce rozmnażania, czasami do transportu.
• Żerują na średniej głębokości ok. 90 m, ale mogą nurkować na głębokość nawet ponad 400 m. Wstrzymują oddech nawet na 25 minut.
• Zwykle odpoczywają w pobliżu wody, aby w razie potrzeby móc szybko uciec przed zagrożeniem.
• Okres rozrodczy rozpoczyna się we wrześniu – październiku.
• Ciąża trwa 9 – 11 m-cy, w miocie zazwyczaj rodzi się 1, rzadko 2 młode. Szczenięta osiągają długość 75 – 100 cm i wagę 8 – 12 kg. Już po kilku godzinach doskonale pływają. Matka opiekuje się młodym krótko i karmi je mlekiem przez ok. 5 tygodni.
• Żyją ok. 40 lat.

WARTO WIEDZIEĆ

• Należą do najbardziej rozpowszechnionych płetwonogich na świecie, ale w Bałtyku jest to najrzadszy z 3 gatunków fok. Populacja szacowana jest na ok. 800 osobników.
• Nazywa się ją psem morskim.

STATUS I OCHRONA

• Kategoria LC (Least  concern) na Czerwonej Liście IUCN – gatunek najmniejszej troski. Stan populacji jest stabilny.

Płockie foki pospolite to samiec Mamy oraz 3 samice: Queenie, Nath i Sweety.

DANIEL

łac. Dama dama                                       ang. Fallow Deer

WYSTĘPOWANIE

• Południe Europy, Azja Mniejsza, Afryka. Introdukowany na całym świecie.

ŚRODOWISKO

• Rzadkie lasy i ich obrzeża.

POŻYWIENIE

• Roślinożerca. Głównie trawy, rośliny zielne, młode gałęzie drzew i krzewów, mchy i porosty.

CHARAKTERYSTYKA

• Najczęściej występuje szata rudobrązowa z charakterystycznymi białymi plamkami. Wzdłuż kręgosłupa ciemna smuga. Spód ciała biały. Na zadzie biała plama z ciemnym obrzeżem, tzw. lustro. Szata zimowa jest szara, bez plam.
• Długość ciała 130 – 150 cm, wysokość w kłębie ok. 105 cm. Samce wyraźnie większe od samic. Waga byka od 65 do nawet 120 kg, łani od 30 do 90 kg.
• Samiec posiada łopatowate poroże.

ZACHOWANIE

• Gatunek stadny. Grupy nazywa się chmarami. Osobniki komunikują się językiem ciała, dźwiękami i zapachami.
• Koczowniczy tryb życia.
• Żeruje głównie nocą.
• Sezon rozrodczy – bekowisko – trwa od X do XII. Ciąża trwa ok. 230 dni, Samica rodzi 1 - 2 młode w VI – VII o masie ok. 7 kg, z którym spędza pierwsze tygodnie w odosobnieniu. Ukrywa młode w zaroślach i wraca do niego kilkakrotnie w ciągu dnia. Potem samice z cielętami tworzą małe grupy.
• Dojrzałość płciową osiąga w wieku ok. 2 lat.
• Żyje do 25 lat.

WARTO WIEDZIEĆ

• U danieli występują inne warianty szaty – melanistyczna (ciemnoszara) i leucystyczna (prawie biała) często mylona z albinizmem.
• Na obszary śródziemnomorskie sprowadzili je już Fenicjanie, później Rzymianie.
• W Polsce daniele hodowane były od średniowiecza w parkach i menażeriach. Pierwsze wzmianki pochodzą z XIII w.
• Jest zwierzęciem hodowlanym i łownym.

STATUS I OCHRONA

• Kategoria LC (Least  concern) na Czerwonej Liście IUCN – gatunek najmniejszej troski.

SURYKATKA

łac. Suricata suricatta                   ang. Slender – tailed Meerkat

WYSTĘPOWANIE

• Południowa Afryka

ŚRODOWISKO

• Pustynie i półpustynie, suche sawanny

POŻYWIENIE

• Owady, korzenie, kłącza, małe kręgowce, jaja ptaków i gadów

CHARAKTERYSTYKA

• Samce nieco drobniejsze od samic.
• Długość ciała ok. 30 cm, ogona do ok. 25 cm, masa ciała ok. 600 – 1000 g
• Smukła sylwetka, wierzch ciała jasnopopielaty z czarnym, poprzecznym pręgowaniem. Głowa biała, uszy czarne. Ogon z czarnym końcem.

ZACHOWANIE

• Dzienny tryb życia.
• Stado liczy ok. 30 osobników tworzących grupy rodzinne.
• Kopią nory z rozbudowaną siecią tuneli lub wykorzystują szczeliny skalne.
• Silnie rozwinięte zachowania socjalne:
  • Wiele zachowań antydrapieżniczych – od sygnałów alarmowych do czynnej, grupowej obrony przed intruzem. W czasie żerowania co najmniej 1 członek stada przyjmuje rolę strażnika – zajmuje pozycję w najwyżej położonym punkcie i obserwuje otoczenie. W razie niebezpieczeństwa wydaje dźwięki alarmowe.
  • Starsze osobniki opiekują się młodymi i uczą je polowania.
  • Podział obowiązków w grupie.
• Okres rozrodczy trwa cały rok. Po 11 tygodniach ciąży w miocie rodzi się zazwyczaj 2 – 4 młodych. Samica może wydać na świat 3 mioty rocznie.
• Żyją do ok. 7 lat, w warunkach ogrodu zoologicznego nawet do 12 lat.

WARTO WIEDZIEĆ

• Należą do rodziny mangustowatych.
• Młode surykatki bardzo łatwo oswoić – w swojej ojczyźnie często są wykorzystywane są jako łowcy gryzoni.
• Mają podwyższoną odporność na jad niektórych gatunków węży i skorpionów, którymi się żywią.
• Mogą długo żyć bez wody, którą pozyskują z dzikich melonów i wilgotnych bulw i korzonków.

STATUS I OCHRONA

• Kategoria LC (Least  concern) na Czerwonej Liście IUCN – gatunek najmniejszej troski. Stan populacji jest stabilny.

GIBBON UNGKO

łac. Hylobates agilis                           ang. Agile gibbon

WYSTĘPOWANIE

• Półwysep Malajski, Sumatra

ŚRODOWISKO

• Wilgotne, nizinne lasy tropikalne do wysokości 1400 m n.p.m.

POŻYWIENIE

• Owoce i liście, pączki kwiatowe, kwiaty, owady

CHARAKTERYSTYKA

• Wyraźny dymorfizm płciowy.
• Samce mają czarne futro z białymi brwiami i sierścią wokół policzków, samice są brązowo – szare. Samce są też masywniej zbudowane. Nie mają ogona. Charakteryzują je długie kończyny górne/przednie i palce.
• Długość ciała 40 – 65 cm, waga 4 – 6 kg.

ZACHOWANIE

• Nadrzewny, dzienny tryb życia.
• Doskonale wspina się i skacze.
• Gatunek monogamiczny.
• Tworzy niewielkie grupy rodzinne, którym przewodzi samiec.
• Ciąża trwa 210 dni. Zazwyczaj tylko 1 młode w miocie, którym matka opiekuje się do 2. roku życia. Młode pozostaje w grupie rodzinnej do osiągnięcia dojrzałości płciowej w wieku 8 lat.
• Żyje do ok. 30 lat.

WARTO WIEDZIEĆ

• Charakterystycznym sposobem poruszania się gibbonów jest brachiacja, która polega na zawisaniu na przekładanych wzdłuż gałęzi na przemian rękach kołysząc przy tym wahadłowo ciałem. W taki sposób poruszają się głównie gibbony, orangutany i niektóre małpy szerokonose.
• Terytorium rodziny gibbonów ungko zajmuje średnio 30 ha. Para oznacza je śpiewając: co rano wydają charakterystyczne, donośne dźwięki. Bronią też go aktywnie i przepędzają intruzów.

STATUS I OCHRONA

• Kategoria EN (Endangered) na Czerwonej Liście IUCN – gatunek zagrożony wyginięciem, wpisany do I załącznika CITES.
• Liczebność populacji w naturze spada. Główne zagrożenia wynikają z działalności człowieka – kurczenie się naturalnych siedlisk.

W Polsce gibbony ungko można oglądać tylko w ZOO Płock.

Nasza para hodowlana to samica Sky i samiec Ash.

URSON

łac. Erethizon dorsatum             ang. North American Porcupine

WYSTĘPOWANIE

• Zach. i pn – zach. Ameryka Północna – głównie Alaska i Kanada.

ŚRODOWISKO

• Różne typy siedlisk: gęste lasy, tundra, łąki, obszary pustynne porośnięte krzewami.

POŻYWIENIE

• Korzenie, kora, liście i igły, nasiona, jagody, trawa

CHARAKTERYSTYKA

• Gryzoń.
• Długość ciała nawet do ok. 100 cm, waga do 7 kg.
• Ciało pokryte charakterystyczneymi kolcami.

ZACHOWANIE

• Samotnik.
• Nocny, nadrzewny tryb życia.
• Doskonale się wspina, potrafi też pływać.
• Nie zapada w sen zimowy – spędza zimę w skalnych norach.
• Ciąża trwa ok. 210 dni. Zazwyczaj 1 młode w miocie. Opiekę nad potomstwem sprawuje matka przez ok. 5 miesięcy. Potem młode stają się samodzielne.
• Żyje do ok. 10 lat.

WARTO WIEDZIEĆ

• Jedyny przedstawiciel rodzaju Erethizon.
• Drugi pod względem wielkości gryzoń Ameryki Północnej.
• Na grzbiecie znajduje się ok. 30 000 wypełnionych gąbczastą substancją kolców, które są dzięki niej sztywne i lekkie. Nastroszone, służą do obrony przed drapieżnikami. Po wbiciu w ciało bardzo trudno je usunąć.

STATUS I OCHRONA

• Kategoria LC (Least  concern) na Czerwonej Liście IUCN – gatunek najmniejszej troski. Stan populacji jest stabilny.

   

W Płocku mieszka para ursonów – Peanut i Pan Pemberson.